شریک سازید:
تحت تهدید و اخراج: وضعیت دشوار خبرنگاران افغان در پاکستان
بنفشه (اسم مستعار)، خبرنگاری که به دلیل فعالیت‌هایش در یکی از رسانه‌های کابل بارها تهدید و مورد ضرب و شتم قرار گرفته است، در خصوص شرایط خود چنین روایت می‌کند: «در جریان تهیه گزارشی از وضعیت اطفال خیابانی در منطقه کارته سه کابل، توسط نیروهای طالبان دستگیر و پس از آن در حوضه پولیس به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتم. طالبان پس از دو شبانه‌روز حبس، مرا با قید ضمانت آزاد کردند، اما تهدید به مرگ همچنان ادامه داشت. علاوه بر این، پس از آزادی، چندین بار از طریق تماس‌های مکرر تهدید شدم.»
بنفشه با اشاره به شرایط سخت خود، ادامه می‌دهد: «مدتی طولانی به صورت پنهانی و متواری زندگی می‌کردم تا اینکه در نهایت مجبور به ترک افغانستان شدم. روزی که برای تهیه گزارش به محل کار رفته بودم، طالبان به خانه ما حمله کرده، تمام تجهیزات خبرنگاری‌ام را تخریب و خانواده‌ام را تهدید به مرگ کردند. نهایتاً مجبور شدم به صورت قاچاقی به پاکستان فرار کنم.»
وی وضعیت خود در پاکستان را چنین شرح می‌دهد: «در حال حاضر در پاکستان حتی نان برای خوردن ندارم و هیچ نهاد داخلی یا بین‌المللی تاکنون به ما کمک نکرده است. دنیا ما را فراموش کرده است و نمی‌دانم چرا نهادهای حمایتی به پرونده خبرنگاران در کشورهای دیگر توجهی ندارند.»
فرخنده محبی، یکی دیگر از خبرنگاران افغان در پاکستان، از سکوت نهادهای حامی خبرنگاران در کشورهای میزبان به شدت ابراز نگرانی کرده و این سکوت را به منزله سکوت رسانه‌ها و نقض آزادی بیان می‌داند.
مرسل (اسم مستعار)، دیگر خبرنگاری که به دلیل تهدیدهای طالبان مجبور به ترک افغانستان شده است، وضعیت خود را چنین بیان می‌کند: «پس از تهدیدات و هشدارهای امنیتی طالبان، مجبور شدم افغانستان را ترک کنم، اما در پاکستان نیز فشارهای مختلف روحی، روانی، اقتصادی و امنیتی باعث شده است که فرصتی برای آرامش پیدا نکنم. تقریباً دو سال است که منتظر پروسه پرونده‌های مهاجرتی خود به کشور سومی هستم، اما تاکنون موفق به دریافت ویزا نشده‌ام.»
مرسل در ادامه می‌گوید: «متاسفانه برای خبرنگاران در پاکستان هیچ فرصت شغلی وجود ندارد. حتی زمانی که برای موقعیت‌های شغلی در رسانه‌ها درخواست می‌دهیم، معمولاً با پاسخ منفی روبرو می‌شویم و می‌گویند که خبرنگاران از پاکستان استخدام نمی‌شوند. برنامه‌های آموزشی برای خبرنگاران نیز به شدت محدود است و در صورت برگزاری، تنها افراد شناخته‌شده معرفی می‌شوند.»
او همچنین از نهادهای حامی خبرنگاران افغان در پاکستان، جامعه جهانی و سایر سازمان‌ها می‌خواهد که به وضعیت مهاجرت خبرنگاران توجه جدی داشته باشند و برای آنها حمایت‌های مالی فراهم کرده و برنامه‌های آموزشی، به ویژه به صورت حضوری و آنلاین، برگزار کنند.
مرسل با نگرانی از پیامدهای احتمالی اخراج اجباری خبرنگاران می‌گوید: «اگر وضعیت به همین صورت ادامه یابد و فشارها و استرس‌ها بیشتر شود، مشکلات بزرگی برای خبرنگاران و خانواده‌های ما ایجاد خواهد شد. شرایط برای ما اصلاً عادی نیست. متاسفانه با شروع سال جدید میلادی، دولت پاکستان اخراج اجباری مهاجران را از سر گرفته است و بسیاری از خبرنگاران به دلیل مشکلات اقتصادی نتواسته‌اند ویزاهای خود و خانواده‌هایشان را تمدید کنند و اکنون در خطر اخراج اجباری قرار دارند.»
این گزارش در حالی منتشر می‌شود که گزارش‌های متعددی از بازداشت و اخراج پناهجویان افغان، حتی کسانی که مدارک قانونی مانند POR و ACC دارند، منتشر شده است.
سحر امینی
